ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΤΑΘEΣΕΙΣ EKΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. 2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΜΕΤΑΘEΣΕΙΣ EKΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. 2019

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Ολοκληρώθηκε σήμερα Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019 στο ΚΥΣΠΕ η διαδικασία των μεταθέσεων. Καταγράφεται στα θετικά το ότι και φέτος η διαδικασία των μεταθέσεων ολοκληρώθηκε έγκαιρα και εντός των χρονοδιαγραμμάτων που είχαμε θέσει.

Για το θέμα αυτό θέλω επίσης να ευχαριστήσω δημόσια τους υπαλλήλους της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου που εργάστηκαν αψηφώντας κόπο και ωράριο για να πετύχουμε την έγκαιρη πραγματοποίηση των μεταθέσεων.

Από καιρό είχα θέσει το θέμα των πραγματικών κενών στην εκπαίδευση τονίζοντας ότι οι μεταθέσεις πρέπει να γίνουν με βάση τα κενά που δίνουν οι Διευθυντές εκπαίδευσης και τα ΠΥΣΠΕ της χώρας και όχι με τα κουτσουρεμένα κενά που δίνουν οι Περιφερειακοί Διευθυντές.

Δυστυχώς για άλλη μια φορά κάποιοι-ες εκ των σημερινών διορισμένων Περιφερειακών Διευθυντών λίγα εικοσιτετράωρα πριν παραδώσουν στους νέους επιλεγμένους από το Κεντρικό Συμβούλιο Επιλογής και μη μπορώντας να απαλλαγούν από τα σύνδρομα του παρελθόντος περιόρισαν τα πραγματικά κενά των Διευθυντών Εκπαίδευσης και έδρασαν με την απόφασή τους αυτή αντισυναδελφικά αφού στέρησαν από εκατοντάδες συναδέλφους την πολυπόθητη μετάθεση !

Μετά από αυτή την εξέλιξη ως Αιρετός του Κλάδου αρνήθηκα να νομιμοποιήσω με την ψήφο μου αυτά τα κενά.

Σήμερα λοιπόν και μετά από τον αγώνα που δόθηκε από τις 4.444 αιτήσεις για μετάθεση στη Γενική Αγωγή ικανοποιήθηκαν οι 1.191, ποσοστό ικανοποιημένων αιτήσεων 26,80 %

Στην Ειδική αγωγή από τις 163 αιτήσεις ικανοποιήθηκαν οι 112 ποσοστό 68,71%

Τα κενά που δόθηκαν σήμερα δεν αποτυπώνουν την πραγματική εικόνα στην εκπαίδευση αφού αυτή λειτουργεί με 23.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς !

Αποκαλύφτηκε λοιπόν για άλλη μια φορά ότι η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί πληρώνουν την κυβερνητική πολιτική που με την κατάργηση των Σχολείων ΕΑΕΠ και την διάλυση του Ολοήμερου Σχολείου οδήγησε να περιοριστούν κατά χιλιάδες οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών .

Όλοι έχουν κατανοήσει ότι με την πολιτική αυτή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί τους εκπαιδευτικούς να μένουν μέχρι τα 67 τους χρόνια στην τάξη για να λάβουν μια πενιχρή σύνταξη και χωρίς την πραγματοποίηση των μόνιμων διορισμών η Δημόσια Εκπαίδευση δεν μπορεί να πάει μπροστά.

Με αφορμή τις μεταθέσεις θέλω ακόμη να δηλώσω ότι ούτε η αναμοριοδότηση των Σχολικών μονάδων που πετύχαμε και ούτε οι όποιες αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τις υπηρεσιακές μεταβολές μπορούν να αλλάξουν το τοπίο της Εκπαίδευσης. Απαιτούνται γενναίες πολιτικές και όραμα !

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Ως Αιρετός εκπρόσωπος των 80.000 εκπαιδευτικών της Π.Ε. θα συνεχίσω τον αγώνα διεκδικώντας λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης.

Σας καλώ σε κοινό αγώνα για :

• Μόνιμους διορισμούς τώρα!
• Αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του λειτουργήματος των εκπαιδευτικών και αλλαγής του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού Νόμου, αφού είναι αδύνατον να μένουν στην εκπαίδευση μέχρι τα 67 τους διεκδικώντας μια πενιχρή σύνταξη !
• Ένα Δημόσιο Σχολείο που θέλουμε και αξίζει στα παιδιά μας !

Πάντα κοντά σας,

Φασφαλής Νίκος

Η αδικία σε βάρος των στρατευμένων αναπληρωτών πρέπει να σταματήσει! Ίδια δικαιώματα σε όλους!

12 Μαρτίου 2019

Η αδικία σε βάρος των στρατευμένων αναπληρωτών πρέπει να σταματήσει!

Ίδια δικαιώματα σε όλους!         

Ο θεσμός της αναπλήρωσης ο οποίος έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας των πολιτικών λιτότητας που έχουν πλήξει και τον χώρο της εκπαίδευσης, δημιουργεί εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων και διαφορετικών εργασιακών δικαιωμάτων.

Το θέμα έχει αναδειχθεί σε μεγάλο βαθμό, αλλά ακόμα υπάρχουν αδικίες οι οποίες ούτε καν έχουν αναφερθεί και αφορούν εκπαιδευτικούς που, ενώ έχουν όλες τις προϋποθέσεις, δεν προσλαμβάνονται, όπως οι εκπαιδευτικοί που δεν έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, οι οποίοι έχουν μεν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για ένταξη στους πίνακες αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, κατατάσσονται, όμως, στο τέλος του οικείου πίνακα.

Οι εκπαιδευτικοί που προσλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της εκπλήρωσης των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων και αδυνατούν για το λόγο αυτό να αναλάβουν υπηρεσία, μπορούν να επανενεργοποιήσουν την αίτησή τους, υποβάλλοντας σχετική δήλωση στα αρμόδια Τμήματα της Διεύθυνσης Διορισμών-Προσλήψεων Π.Ε. και Δ.Ε. του ΥΠ.Π.Ε.Θ., αποκλειστικά εντός δεκαπέντε ημερών από την απόλυσή τους από τον στρατό. Θα πρέπει, όμως, η εγγραφή τους στους οικείους πίνακες αναπληρωτών να γίνεται σύμφωνα με τη σειρά κατάταξής τους και όχι στο τέλος των πινάκωνεκμηδενίζοντας, με αυτόν τον τρόπο, την όποια πιθανότητα πρόσληψης.

Όπως είναι γνωστό, η στρατιωτική θητεία για τους άντρες δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση και η άρνηση συνιστά βαρύ ποινικό αδίκημα. Στη βάση ποιας λογικής λοιπόν, ενώ ένας νέος στρατεύεται υποχρεωτικά και υπηρετεί την Πατρίδα στις εσχατιές της, ταυτόχρονα η ίδια η Πατρίδα ουσιαστικά τον αποκλείει από τις επόμενες προσλήψεις;

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θεωρεί πως υπάρχει μια κατάφωρη αδικία. Γι’ αυτό ζητά από το Υπουργείο Παιδείας να την αποκαταστήσει τοποθετώντας τους στρατευμένους εκπαιδευτικούς με την κανονική σειρά τους στον πίνακα αναπληρωτών και όχι τελευταίους, έτσι ώστε, όταν απολυθούν, να έχουν τη δυνατότητα πρόσληψης.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Είμαστε (με τους) αναπληρωτές του Κώστα Πετκόπουλου

Είμαστε (με τους) αναπληρωτές...

του Κώστα Πετκόπουλου -Αναπληρωτής δάσκαλος

Πριν προλάβει να ολοκληρωθεί η πορεία των εκπαιδευτικών, την Παρασκευή, στο κέντρο της Αθήνας, κεφάλια άνοιξαν, ξύλο έπεσε, χημικά και δακρυγόνα έριξαν οι αστυνομικές δυνάμεις, φυσικά, τα σχολεία έκλεισαν, και πάνω από όλα, οι γονείς αγχώθηκαν και, μέχρι κάποιο βαθμό, ίσως και να εκνευρίστηκαν. 
Σήμερα, μάλιστα, συνεχίζεται ο αγώνας των αναπληρωτών για τον μόνιμο διορισμό τους, μέσω ενός δικαιότερου συστήματος κριτηρίων.
Στο σημείο αυτό, νομίζω ότι είναι χρήσιμο να προσεγγίσουμε κάπως, το λόγο για τον οποίο εκνευρίστηκαν ή έστω αγχώθηκαν. 
Διαβάζοντας κανείς σε διάφορες σελίδες στο Facebook ή σε διάφορα διαδικτυακά sites τους λόγους για τους οποίους επήλθαν σε αυτή την κατάσταση οι γονείς, αντιλαμβάνεται με έκπληξη, ίσως, ότι ο λόγος του εκνευρισμού τους δεν είναι ο προφανής -που αφορά στα επαγγελματικά τους δικαιώματα, στην προϋπηρεσία, στην επικείμενη απόλυση των δασκάλων των παιδιών τους και σε όλο τον χαμένο κόπο και χρόνο από τη ζωή τους ο οποίος αφιερώθηκε στα παιδιά τους και στις οικογένειές τους, αλλά στο ότι ήταν κλειστά τα σχολεία. 
Και ήταν κλειστά τα σχολεία, από ποιους; από αυτούς που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο, που κάθονται 15 μέρες τα Χριστούγεννα, που κάθονται σε γιορτές και αργίες κατά τη διάρκεια του χρόνου, που κάθονται 15 μέρες το Πάσχα και τέλος πάντων, τα σχολεία ήταν κλειστά από αυτούς που “κάθονται”.... 
Άρα, σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, οι δάσκαλοι των παιδιών δεν είναι εργαζόμενοι, δεν είναι αποδεκτές των συνεπειών των μνημονίων, δε βιώνουν εργασιακή ανασφάλεια, ούτε εργάζονται με καθεστώς ελαστικών σχέσεων εργασίας, ούτε κινδυνεύει ο βιοπορισμός τους, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη κοινωνία, στους επιμέρους τομείς και κλάδους της εργασίας. Και όλα αυτά, δεν μπορούν να ισχύουν για το δάσκαλο, γιατί ο δάσκαλος είναι αυτός που “κάθεται”… 
Γενικότερα, όμως, πέρα από αυτή την αντίληψη, παρατηρείται και μία περισσότερο εξειδικευμένη, κατά τομείς, απαξίωση της ίδιας της εργασίας του δασκάλου και της φύσης της. 
Αν ένας δάσκαλος δεν βάζει εργασίες στο σπίτι στους μαθητές του, εγκαλείται από τους γονείς να δώσει το λόγο για αυτή του την πρακτική. Αν, από την άλλη, βάζει εργασίες για το σπίτι, τότε κατηγορείται ότι “φορτώνει” πολύ τα παιδιά και τρώει τον ελεύθερό τους χρόνο. Επίσης, αν ο δάσκαλος ενδιαφερθεί για τη συμπεριφορά ενός μαθητή και προσπαθήσει να τον “μορφώσει” και να τον “παιδεύσει”, τότε είναι που ελλοχεύει σοβαρά ο κίνδυνος επίπληξης από το γονέα -στην καλύτερη περίπτωση- ή δίωξής του στο πλαίσιο κάποιας ΕΔΕ, την οποία ο γονέας θα προκαλέσει εις βάρος του δασκάλου. 
Από την άλλη πλευρά, αν μαθητές δεν μάθουν τρόπους ευγενείας , αν δεν μάθουν να είναι έντιμοι, να μη λένε ψέματα, να είναι συνεπείς, να μην βρίζουν, να μη σέβονται τους φίλους, τους ηλικιωμένους και τους δασκάλους τους, να μην έχουν οργάνωση, να μην πειράζουν τα πράγματα των άλλων και διάφορα άλλα τέτοια θέματα γενικότερης μόρφωσης, τότε, φταίει, πάλι, ο δάσκαλος που δεν τους τα έμαθε. Όλοι μας θα έχουμε ακούσει χαρακτηριστικά αυτό το περίφημο “ καλά, τι δάσκαλοι είναι αυτοί που έχετε; δεν σας μαθαίνουν τρόπους;” 
Όπως ο δάσκαλος, λοιπόν, σε όλα αυτά χρειάζεται δίπλα του την αμέριστη συμπαράσταση και την κοινή -με τη δική του- κατεύθυνση του σπιτιού και της οικογένειας του μαθητή, έτσι χρειάζεται τις οικογένειες των μαθητών του, συμπαραστάτες στον αγώνα που δίνει για να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του. 
Είναι η στιγμή, ίσως, όλη η κοινωνία να πρέπει να σταθεί στο πλευρό του Έλληνα εκπαιδευτικού. Ήρθε η ώρα, ίσως, η κοινωνία αυτή να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον δάσκαλο του παιδιού της. Ήρθε η ώρα, ίσως, να επανεξετάσουμε το ρόλο των αξιών ως κοινωνία, για να μπορέσουμε να πάμε όλοι ένα βήμα μπροστά, Αντιμετωπίζοντας αυτού του είδους κρίσης, την κρίση των αξιών. 
Στη ζωή όλα είναι θέμα επιλογών. Ορισμένες επιλογές, έχουν μεγάλο βάρος και ορίζουν την ίδια τη ζωή μας, από τη στιγμή που τις κάνουμε και μετά. Οι επιλογές, πάντως, που έχουν να κάνουν με τη στάση μας απέναντι σε αξίες, όπως το να στεκόμαστε δίπλα σε κάποιον που, πραγματικά, βάλλεται, αποτελούν ενδείξεις -ποιοτικές- μιας ανώτερης κοινωνίας. Αυτό είναι το στοίχημα που, με αφορμή τις διεκδικήσεις των δασκάλων των παιδιών της κοινωνίας αυτής, θα πρέπει κάθε μέλος της, μα και η ίδια, εν συνόλω, να κερδίσει. 
Γονείς και εκπαιδευτικοί στην ίδια μεριά, στην ίδια ομάδα, φορώντας όλοι την ίδια φανέλα.

ΚΟΥΚΟΥΡΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ « ΔΙ-ΟΡΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ο δι-άλογος, η δι-ϋπουργική και το δί-καιο των εκπαιδευτικών Happy New… Σύστημα Διορισμών στην Εκπαίδευση…!!!

Σήμερα αναδεικνύεται, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι το ΔΙΚΑΙΟ και το ΑΔΙΚΟ σε ένα ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, το οποίο διαφαίνεται πως τις πρώτες μέρες του 2019 θα γίνει ΠΡΑΞΗ, αποτελούν έννοιες σαφώς αντικρουόμενες αλλά ταυτόχρονα ισχυρά αλληλένδετες. Μήπως τελικά η μεγαλύτερη παθογένεια της πολύχρονης αδιοριστίας στην εκπαίδευση, δεν ήταν η ίδια η απουσία μόνιμων διορισμών αλλά η απουσία γόνιμου και αποτελεσματικού διαλόγου για τη διαμόρφωση ενός σταθερού, βιώσιμου και διαχρονικού συστήματος προσλήψεων στη δημόσια εκπαίδευση…???

Τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων καθώς αφενός απέτυχαν να αναδείξουν τις μεγάλες ανάγκες της εκπαίδευσης σε μόνιμο προσωπικό, αφετέρου απέφυγαν να ανοίξουν τη δύσκολη ομολογουμένως συζήτηση για τη διαμόρφωση, αποδεκτών από την πλειοψηφία, κριτηρίων για τις προσλήψεις στην εκπαίδευση. Από την άλλη, οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών παρέμειναν ανενεργές και απαθείς, με αποτέλεσμα σήμερα να παρακολουθούν τις εξελίξεις αμήχανες, ενώ η σύνθεσή τους σε παρατάξεις δείχνει να τους επιβάλλει, για ευνόητους λόγους, άλλοτε μία ομηρία αφωνίας και άλλοτε μία διατύπωση γενικόλογων και ανεδαφικών, για τη δεδομένη χρονική συγκυρία, προτάσεων. Το γεγονός αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην εμφάνιση συλλόγων και ενώσεων εκπαιδευτικών οι οποίοι επιχείρησαν, προς εξυπηρέτηση ημετέρων συμφερόντων αλλά και προσωπικής προβολής, να γίνουν οι επίσημοι συνομιλητές του Υπουργείου Παιδείας, παρακάμπτοντας τις περισσότερες φορές τις ομοσπονδίες και επιδεικνύοντας παράλληλα μία σειρά διαδικτυακών κυρίως δράσεων, χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όσο για την πλειοψηφία των αναπληρωτών αλλά και των υπολοίπων εν δυνάμει εκπαιδευτικών, δυστυχώς σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επαναπαύτηκαν σε μία δεδομένη κατάσταση, φρόντισαν να είναι συνεχώς παρόντες στη μιζέρια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, παραμένοντας διαχρονικά απόντες από τις εξελίξεις και τον ουσιαστικό διάλογο, ενώ σήμερα καλούνται να «φωτογραφίσουν» τους εαυτούς τους σε μία κατ’ ευφημισμόν δημόσια διαβούλευση. Το παρόν άρθρο, αναγνωρίζοντας ότι στις μεγάλες αλλαγές πάντα κάποιοι «δικαιώνονται» και κάποιοι «αδικούνται», δεν επιχειρεί να επιβάλλει προτάσεις και κριτήρια, αλλά φιλοδοξεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη.

HAPPY NEW… ΑΣΕΠ: Το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) είναι ο επίσημος φορέας του ελληνικού κράτους ο οποίος διεξάγει τα τελευταία χρόνια πολυάριθμους διαγωνισμούς για την κάλυψη θέσεων μόνιμου προσωπικού. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των διαγωνισμών (άνω του 90%) στηρίζεται στη λογική της μοριοδότησης ακαδημαϊκών προσόντων & εμπειρίας (προϋπηρεσίας) με ανώτατο όριο τους 84 μήνες, σε συνδυασμό με την κατανομή ποσοστού θέσεων για άτομα που είτε δε διαθέτουν εμπειρία είτε ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες (τρίτεκνοι, πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, κλπ). Η λογική αυτή φαίνεται πως επιχειρείται για πρώτη φορά να εφαρμοστεί και στην εκπαίδευση με τη μορφή ενός ιδιότυπου συστήματος που καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε παθογένειες του παρελθόντος αλλά και σε πολλαπλές πιέσεις ομάδων εκπαιδευτικών με «αντικρουόμενα» συμφέροντα.

HAPPY NEW… ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ: Η προϋπηρεσία αποτελούσε πάντα ένα από τα βασικά κριτήρια για τις προσλήψεις στην εκπαίδευση. Η νέα εκδοχή της προϋπηρεσίας με ανώτατο όριο τους 120 μήνες είναι στην ουσία μία επέκταση της υπάρχουσας από το 2010, αλλά ανεφάρμοστης μέχρι και σήμερα ελλείψει μόνιμων διορισμών, νομοθεσίας (Ν. 3848/2010) στην οποία το ανώτατο όριο ήταν οι 60 μήνες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το επονομαζόμενο «ταβάνι στην προϋπηρεσία» υπήρχε ήδη από το 2010, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στη δεδομένη χρονική συγκυρία τόσο μεγάλες προϋπηρεσίες αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Τα χρόνια όμως πέρασαν, μόνιμοι διορισμοί δεν έγιναν και εν έτει 2019 υπάρχουν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με πάνω από 150 μήνες προϋπηρεσία, οι οποίοι έχουν στηρίξει το δημόσιο σχολείο, υπηρετώντας την περασμένη δεκαετία σε πολυάριθμα μέρη της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας.

HAPPY NEW… ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Για τα ακαδημαϊκά προσόντα η συζήτηση πρέπει να τεθεί στη βάση του σε ποιο βαθμό πρέπει τα προαναφερθέντα να αποτελέσουν κριτήρια πρόσληψης εκπαιδευτικών. Από την εποχή της επετηρίδας κατά την οποία η επιρροή τους ήταν μηδενική αλλά και την εποχή του γραπτού διαγωνισμού κατά τον οποίο συνυπολογίζονταν με προσαύξηση στο βαθμό του γραπτού, όλα δείχνουν ότι περνάμε σε μία νέα εποχή εξίσωσής τους με την εμπειρία – προϋπηρεσία. Προφανώς οι εποχές έχουν αλλάξει και τα προαπαιτούμενα «προσόντα» ενός εκπαιδευτικού στη σημερινή εποχή είναι πολύ διαφορετικά απ’ ότι στο παρελθόν και συνεχώς αυξάνονται, ωστόσο τα όποια ακαδημαϊκά κριτήρια επιλεγούν αλλά και ο βαθμός προσμέτρησής τους στη συνολική μοριοδότηση θα πρέπει να εξυπηρετούν πρωτίστως τις ανάγκες του δημόσιου σχολείου και ουδόλως τις ανάγκες ενός ιδιόμορφου εμπορίου ακαδημαϊκών προσόντων.

HAPPY NEW… ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ: Η πολιτεία παραδοσιακά επέλεγε και επιλέγει για τις προσλήψεις αλλά και για τις υπηρεσιακές μεταβολές στην εκπαίδευση να ενισχύει, άλλοτε με μοριοδότηση, άλλοτε με ποσόστωση και άλλοτε με πρόταξη, το θεσμό της οικογένειας αλλά και την αναπηρία. Δεν αμφισβητεί κανείς ότι για την ενίσχυση της οικογένειας σαφώς και πρέπει να υπάρχουν αντισταθμιστικά μέτρα (επιδόματα παιδιών, πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς, φοροελαφρύνσεις, κλπ), είναι οξύμωρο όμως να υπάρχει μοριοδότηση του αριθμού των παιδιών για την πρόσληψη, με δεδομένο ότι κάποιοι δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν ενώ κάποιοι άλλοι απλά δεν το επιθυμούν. Αντιστοίχως, η μοριοδότηση της αναπηρίας εγείρει μία ισχυρή αντίφαση καθώς αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ως προνόμιο, ενώ η ουσιαστική ενίσχυση των ατόμων με αναπηρία θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της δυνατότητας αξιοποίησης τους, με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες και δυνατότητες, σε θέσεις στην εκπαίδευση (σχολεία, βιβλιοθήκες, γραφεία, κλπ) ώστε τα ίδια τα άτομα να είναι ανεξάρτητα, αυτόνομα και παραγωγικά.

Ας ελπίσουμε, η νέα χρονιά να φέρει επιτέλους τους πολυπόθητους για την εκπαίδευση μόνιμους διορισμούς. Όσο για το πώς θα πραγματοποιηθούν μην ξεχνάμε ότι στη ζωή και στο διάλογο τα πάντα είναι θέμα οπτικής…!!! Καλή νέα χρονιά, λοιπόν, με υγεία, περισσότερη ενσυναίσθηση, ουσιαστική συμμετοχή σε όσα μας αφορούν και φυσικά… καλούς διορισμούς…!!!