Φτωχότεροι χωρίς... προσωπικές διαφορές

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ Πρώην Υπουργός Εργασίας

Δεν είναι καθόλου καλό «σημάδι» η απαίτηση των δανειστών να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά.

Όταν αυτό συνοδεύεται με μέτρα που θα πρέπει να αποδώσουν σε ετήσια βάση το τεράστιο ποσό των 4,2 δις ευρώ, μπορούμε να καταλάβουμε όλοι τι σημαίνει αυτός ο στόχος και ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά των νέων μέτρων.

Μπορούμε να καταλάβουμε ότι για επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος θα επιβληθούν μεγάλες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς.

Ήδη οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων εταίρων και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν έτοιμες και τις σχετικές προτάσεις

Λένε λοιπόν να κοπούν οι προσωπικές διαφορές στις συντάξεις και να μειωθεί σημαντικά το υποτιθέμενο αφορολόγητο για μισθωτούς και τους συνταξιούχους

Πρόκειται για δύο μέτρα ιδιαίτερα επώδυνα που η εφαρμογή τους θα οδηγήσει σε παραπέρα δραματική μείωση των εισοδημάτων.

Όταν μιλάμε για προσωπική διαφορά στις συντάξεις πρόκειται για τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ του παλιού τρόπου υπολογισμού που ίσχυε μέχρι 12 Μαίου 2016 και το ποσού που προκύπτει με το νέο τρόπο υπολογισμού του νόμου 4387/2016 και εφαρμόζεται σε όσους έχουν υποβάλει ή θα υποβάλουν αιτήσεις συνταξιοδότησης από 13/5/2016 και μετά.

Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο μεγάλο χάσμα που δημιουργείται στα ποσά συντάξεων μεταξύ παλιών και νέων συνταξιούχων με αδικούμενους τους νέους.

Είχαμε επίσης επισημάνει τότε, όταν ψηφιζόταν ο νέος ασφαλιστικός νόμος, ότι αυτές οι μεγάλες διαφορές εκτός από το γεγονός ότι είναι αντίθετες σε κάθε ασφαλιστική λογική , ανοίγουν το δρόμο για παραπέρα μειώσεις και στις υφιστάμενες κύριες συντάξεις.

Λίγες ημέρες μετά την ψήφιση του νόμου 4387/2016 , οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έθεταν πρώτοι στην Ελληνική Κυβέρνηση το θέμα των διαφορών που προκύπτουν .

Όχι βεβαίως με την έννοια της διόρθωσης και βελτίωσης της κατάστασης για τους νέους συνταξιούχους , αλλά της επέκτασης των ρυθμίσεων αυτών και για τους παλιούς.

Στην περίπτωση λοιπόν επανυπολογισμού και κατάργησης της προσωπικής λεγόμενης διαφοράς, οι μειώσεις στις υφιστάμενες κύριες συντάξεις θα είναι μεγάλες. Και δεν θα είναι μεγάλες μόνο στις υψηλές σχετικά συντάξεις όπου μπορεί η μείωση να ξεπεράσει το 30%. Θα είναι μεγάλες οι μειώσεις και στις χαμηλές συντάξεις , αφού έχουν καταργηθεί τα κατώτατα όρια, που ήταν για παράδειγμα στα ταμεία των μισθωτών 486 ευρώ και έχουν αντικατασταθεί με την «εθνική» σύνταξη που κυμαίνεται από 346 μέχρι 384 ευρώ. Το 80% των κύριων συντάξεων πλην εκείνων των αγροτών θα έχουν μειώσεις από μερικά ευρώ μέχρι και 35%

Επομένως το αποτέλεσμα θα είναι ένα χαμηλότερο επίπεδο κύριων συντάξεων 20% κατά μέσο όρο και το χειρότερο είναι ότι ακόμη και με αυτές τις μεγάλες μειώσεις, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι οι τελευταίες. Και αυτό γιατί ο κατήφορος δεν σταματάει , όταν οι συνθήκες στην πραγματική οικονομία χειροτερεύουν μέσα από πολιτικές που οδηγούν σε ανακύκλωση της ύφεσης.

Από την άλλη πλευρά το αφορολόγητο επί της ουσίας εισόδημα για μισθωτούς και συνταξιούχους ήταν στα 9.600 ευρώ και έχει ήδη περιοριστεί στα 8.100 ευρώ. Οι «θεσμοί» θεωρούν ότι το ποσό αυτό θα πρέπει να περιοριστεί στις 5.000 ευρώ.

Αυτό σημαίνει μια μείωση του καθαρού εισοδήματος 600 περίπου ευρώ κατά μέσο όρο το χρόνο.

Από τη μια μεριά έχουμε λοιπόν μια μείωση σημαντική στο ήδη μειωμένο εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων και από την άλλη τις συνέπειες αυτής της απώλειας στην οικονομία.

Με τέτοια μέτρα είναι βέβαιο ότι θα «επανατροφοδοτηθεί» η ύφεση και η ανεργία , τα λουκέτα στις επιχειρήσεις. Οι οποίες επιχειρήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν μεταξύ άλλων και την καταιγίδα της αύξησης των εισφορών και των φόρων με βάση και τους τελευταίους νόμους που ψηφίστηκαν από τη βουλή και τίθενται σε εφαρμογή στο μεγαλύτερο μέρος τους από 1/1/2017.

Η συνέχιση και διεύρυνση των πολιτικών λιτότητας , όπως έδειξε η εμπειρία από τα προηγούμενα χρόνια, οδηγούν σε αδιέξοδο. Έχουμε δυστυχώς περάσει από το ένα άκρο στο άλλο.

Το ένα άκρο ήταν εκείνο που αφορούσε την περίοδο πριν τον ερχομό της κρίσης και των μνημονίων. Με τις μεγάλες σπατάλες, την πλήρη αδυναμία του κρατικού μηχανισμού για επαρκή έλεγχο τόσο στις δαπάνες, όσο και στον τομέα της είσπραξης των εσόδων από φόρους και εισφορές, τον ανορθολογισμό στις παροχές.

Το άλλο άκρο είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα.

Με τους «αβάστακτους» φόρους, έμμεσους και άμεσους .

Με δραματικές μειώσεις στα εισοδήματα.

Το αποτέλεσμα μεταξύ των άλλων θα είναι όλο και λιγότεροι πλέον να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες. Όλο και περισσότεροι πτωχοί.

Πηγή: www.imerisia.gr