Θ. ΓΚΟΥΜΑΣ, απερχόμενος Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό - γιατί με τρώει μέσα μου- να πω ότι πέρσι τέτοια εποχή αισθανόμουνα την πίεση της αμφισβήτησης κάτω στα έδρανα όταν κάποιοι που σήμερα κόπτονται για νομιμότητα και διαύγεια, βρήκαν τον τρόπο να διεκδικήσουν και να πουν ότι ο Θανάσης ο Γκούμας       (νόμιμα εκλεγμένος αντιπρόσωπος) δεν είχε θέση στην 85^η  Γενική Συνέλευση και τώρα, που θα πω αυτά που θα πω, δεν κάθονται ούτε καν να ακούσουνε τον απερχόμενο Γενικό Γραμματέα. Ίσως επειδή είμαι στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ. Τους αφιερώνω, λοιπόν, από καρδιάς, όπως κάνω όλα τα χρόνια όλα τα παρακάτω.

Αγαπητοί συνάδελφοι σύνεδροι, σύντροφοί μου, εκπρόσωποι της 86^ης Γενικής Συνέλευσης του κλάδου,

Η παρατεταμένη κρίση αρχών και αξιών που βιώνει η χώρα πέραν του ότι την καθιστά αδύναμη να ξεπεράσει τις ακραίες δυσκολίες που βιώνουμε όλοι μας, που βιώνει ο λαός μας, δεν αφήνει και περιθώρια ελπίδας για το μέλλον, από τη στιγμή που ριζωμένες νοοτροπίες στην πλειοψηφία των δράσεων της καθημερινότητάς μας δίνουν αρνητικό πρόσημο και λειτουργούν ζημιογόνα σε κάθε παραγωγική προσπάθεια. Ο κίνδυνος πολλαπλασιάζεται όταν όσα συμβαίνουν γύρω μας τα θωρακίζουμε με τη δική μας ιδεολογία, ενδύουμε το μανδύα της καθαρότητας και της αυτογνωσίας και η συλλογικότητα πάει στράφι. Σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθώ. 

Πεπραγμένα του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΟΕ που παρουσίασα και χθες από τη θεσμική μου θέση.

Η μια πλευρά του νομίσματος……

Σαν σκιές από τα έδρανα που σήμερα είναι άδεια ξεπηδούσαν αριστερές φωνές εδώ μέσα, φωνές που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, που κούναγαν έγγραφα και απαιτούσαν από συναδέλφους νόμιμα εκλεγμένους , που εκπροσωπούσαν το συνδικαλιστικό κίνημα, να βγουν έξω από την αίθουσα της Γ.Σ.

Ανθρώπους που έβαζαν θέμα απαρτίας τότε το 2001 και δεν ολοκληρωνόταν η Γενική Συνέλευση. Οι φωνές αυτές δεν είναι δω. Όχι γιατί οι συνάδελφοι αυτοί πήγαν κάπου αλλού, όχι, όχι, θα τους βρει κανείς στο κεντρικό μέγαρο του υπουργείου παιδείας  εκεί, στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου, να έχουν την πρωτοκαθεδρία ως Πρόεδροι του ΚΥΣΠΕ. Θα τους βρει στη Λακωνία ως διευθυντές εκπαίδευσης. Θα τους βρει στην Αθήνα. Θα τους βρει κατευθείαν στο Υπουργείο. Όταν ξέχασαν τι έλεγαν σαν αιρετοί της Α Αθήνας και τα έδωσαν όλα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και στην κυβερνητική θέση.

Αυτοί, λοιπόν, που έθεταν θέμα απαρτιών και κουνάγανε το δάκτυλο σε κάποιους άλλους, όπως λένε στην Κρήτη, δεσμευόταν τότε, να φέρουνε τη φωνή του κινήματος στα άδυτα των Συμβουλίων. Και σήμερα τι γίνονται; Τα ρουλεμάν που κινούν την κυβερνητική μηχανή ενάντια στους εκπαιδευτικούς. Αυτή είναι η διαφορά. Αυτοί που δεσμεύονταν να εναντιωθούν στο σχολείο της αγοράς και του μνημονίου, γίνανε σήμερα μνημονιακότεροι των μνημονιακών.  

Αλήθεια, συνάδελφοι μου, από πότε περιφερειακός διευθυντής, μπορεί να διατάζει το συνδικάτο αν θα ξεδιπλώνει ή θα απλώνει τα πανό του κλάδου; Από πότε; Αυτός που ανέβαινε εδώ ως αντιπρόσωπος                            ( εκπρόσωπος εργαζομένων) και μας έλεγε ότι είσαστε γραφικοί που στηρίζετε τέτοιες αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, ότι ζούμε σε  εποχή των τεράτων, τα ξέχασε όλα;;;; ….. και προχθές στο facebookπρωτοστατούσε στην απεργοσπασία λέγοντας ότι τόσα σχολεία πήγαν μπροστά στην περιφέρεια του δηλαδή στήριξαν τις συνεδριάσεις του «συλλόγου διδασκόντων»…… ( αυτών των συλλόγων που έλειπαν οι αναπληρωτές ! ! !….)

Αυτοί που δεσμευόταν να σπάσουν τη σιωπή και το άβατο, να λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις, να υλοποιούν τις συλλογικές αποφάσεις, σήμερα έγιναν θλιβεροί υπηρέτες των πιο ανάλγητων, των πιο βάρβαρων κυβερνητικών επιλογών. Αυτοί που έρχονταν εδώ και μας έλεγαν ότι εμείς θα υπηρετήσουμε όπου και να είμαστε την καθαρότητα των θέσεων του κλάδου δεν έχουνε τσίπα. Τσίπρα έχουνε, τσίπα δεν έχουνε……

Και να μπούνε στη διαδικασία να ζητήσουν συγνώμη για το ΝΑΙ σε όλα που ψήφισαν στη Βουλή. Μας πήγαν στα 67 χρόνια για να πάρουμε σύνταξη, μας έκοψαν το δικαίωμα του ονείρου. Δεν θα μας κόψουν όμως και τον αέρα να τα λέμε.

Αυτοί που δεσμευόταν να μπλοκάρουν κάθε διαδικασία αξιολόγησης και αφορά και κάποιους που είναι εδώ μέσα, δεν τους ξέχασα από τη Γενική Συνέλευση, γίνανε σήμερα δήμιοι των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων, προκηρύσσοντας έγγραφη απεργοσπασία ενάντια στο Δ.Σ. της ΔΟΕ. Πρωτοφανές, καινοφανές και εδώ υπάρχουν, οι Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς που να με συγχωρεί ο φίλος μου ο Νίκος, ο οποίος την εκπροσώπησε στο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά κατ’ εμέ έναν ταπεινό συνάδελφό του, από τη στιγμή που διαχώρισε τη θέση του, όπως και ο συνάδελφός μου ο Δημήτρης  που μας μίλησε λίγο πριν , έπρεπε να παραδώσετε τις έδρες σας και στη ΔΟΕ και στο ΙΠΕΜ. Αυτή είναι η αλήθεια. Και έχετε την πολιτική και συνδικαλιστική ευθύνη.

Έχουμε την άλλη όψη του νομίσματος….

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι αυτή που τους λοιδορούσατε αυτούς που τους λέγατε τελειωμένους, αυτούς που τους λέγατε προσκυνημένους, συμβιβασμένους. Αυτοί όμως στάθηκαν όρθιοι, με θέσεις, επιχειρήματα, αγώνες για το σήμερα και το αύριο.

Εγώ θα μιλήσω για την παράταξη που αγαπώ. Για την παράταξη των αγώνων. Για την παράταξη που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει ακόμα πιο μακριά. Για τη Δημοκρατική Συνεργασία. Αυτό θα πω και πώς λειτουργήσαμε. Εδώ θα κάνω την κριτική μου.

Εμείς, λοιπόν, που είμαστε σ’ αυτά τα έδρανα, που αμφισβητείτε ακόμα ότι έχουμε ανοδική πορεία, το αμφισβητείτε και αυτό, έχουμε θέσεις για όλα. Έχουμε θέσεις για τα πάντα. Όταν κάποιοι άλλοι έψαχναν το δρόμο για την Ομοσπονδία που μάλλον τον έχασαν, παρασυρόμενοι στη βολή της ατομικής τους ανευθυνότητας εμείς την ατομική ευθύνη την ντύναμε με τη συλλογική διαδικασία, αλλά το Δ.Σ. της ΔΟΕ αγαπητοί μου συνάδελφοι, θέλει παρόντες. Δεν θέλει απόντες. Πολιτικά, λοιπόν, υπήρχε μια πλειοψηφία αριστερών δυνάμεων, αλλά έκαναν παράλληλους διαλόγους. Δεν έκαναν διαλεκτική. Για να θυμηθούμε όμως το 2015 τι κάνατε Παρεμβάσεις, ΕΡΑ και ΑΕΚΕ; Είναι καταγεγραμμένα. Δεν καταθέσατε υποψηφιότητα για τον Πρόεδρο, για προγραμματικό Πρόεδρο;

Έπρεπε τότε να πρυτανεύσει μια λογική και να σας αφήσουμε να δούμε τι θα κάνουμε. Τώρα τι θα έκαναν οι Παρεμβάσεις; Τι θα λέγανε για το κοινό πλαίσιο της απεργοσπασίας ΕΡΑ και ΑΕΚΕ; Τίποτα φυσικά. Οι Παρεμβάσεις, είναι σταθερές στο κομμάτι του εύκολου σχολιασμού, της υιοθέτησης των πάντων. Κατά την άποψή μας όμως με θέσεις επικίνδυνες για τον κλάδο, θέλω πραγματικά να πείτε εδώ όταν θα έρθει η ώρα για την ειδική αγωγή, θα επαναλάβω τον συνάδελφο που ήταν στο Βόλο, να μην την πω εγώ τώρα, να πει τη θέση των Παρεμβάσεων για το διορισμό των αναπληρωτών στην ειδική αγωγή. Θα περιμένω…..

Οι συνάδελφοι όμως αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και ξέρουν πολύ καλά πως αυτή τη στιγμή τα ψέματα τελείωσαν.

Το ΠΑΜΕ που δεν μπορώ εγώ να το κατηγορήσω, ούτε για τους αγώνες, ούτε για την  ιστορία του, απλώς θα πω στην αγαπητή μου Θεοδώρα που με ακούει τώρα, Θεοδώρα μου, η μισή αλήθεια είναι ψέμα. Η ΔΗΣΥ, αυτή η παράταξη δεν υιοθέτησε ποτέ τους νόμους της Διαμαντοπούλου. Πρωτοστατήσαμε. Να σου θυμίσω, λοιπόν, εκεί στο ξενοδοχείο στο ΗΛΕΚΤΡΑ όταν η παράταξη μας που είχε την ευθύνη του κλάδου τι κάναμε; Προτείναμε για την αυτοαξιολόγηση και την εθελοντική αξιολόγηση της Διαμαντοπούλου πενθήμερες επαναλαμβανόμενες. Αυτή η παράταξη. Μην μας λέτε, λοιπόν, εμάς και τα παρουσιάζετε διαφορετικά. Εμείς είμαστε παράταξη της ευθύνης και σε κοιτάω στα μάτια.

Και είπα για την ΕΡΑ. Και είπα για την ΕΡΑ. Τελείωσα με το ΠΑΜΕ. Ουσιαστικά ο συνάδελφος και τον σέβομαι συνδικαλιστικά, πολιτικά μιλάω, δεν ήτανε εκπρόσωπος της ΕΡΑ, γιατί αυτό που υπερασπίζεται τώρα είναι μια διαφορετική παράταξη.

Και το κομμάτι της ανεξάρτητης της ΑΕΚΕ μεγάλα λόγια, συνάδελφοι. Μεγάλα λόγια, συνάδελφοι. Δεν θα εξετάσω από πού ήρθατε και πού πάτε, αλλά η απουσία θέσεων, η απουσία προταγμάτων για την εκπαίδευση και υπευθυνότητα, δυστυχώς σας λέω ότι δεν σας δίνουνε ζωογόνο αέρα να αναπνεύσετε στο μέλλον. Είναι περιορισμένο συνδικαλιστικά. Με πόνο καρδιάς το λέω, γιατί είσαστε νέοι άνθρωποι στην πλειοψηφία.  

Με τη ΔΑΚΕ λειτουργήσαμε και συλλειτουργήσαμε στη βάση της λειτουργίας του Διοικητικού Συμβουλίου. Δεν ταυτιστήκαμε ποτέ. Και το ξέρετε στο Διοικητικό Συμβούλιο καλά. Και το έχετε νιώσει. Και εδώ θα κάνουμε και εμείς πολιτικά την κριτική μας γιατί αισθανόμαστε ότι μπροστά στην καινούργια πολιτική θεώρηση που έρχεται και την ανάληψη, αν θα έρθει αυτή, από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, εύχομαι, αλλά βλέπω ότι θα έρθουν και εκείνοι σε δύσκολη θέση με τις πολιτικές του Μητσοτάκη που έρχεται στην εξουσία.

Μέσα σ’ αυτήν τη θεώρηση πολιτικά η εικόνα για τα πεπραγμένα της ΔΟΕ για μας ήτανε παραπάνω από ικανοποιητικά. Και το λέμε αυτό για τον απλούστατο λόγο, για να πάρεις μια απόφαση το 5 πρέπει να γίνει 6 και το 5 γινόταν 6 μετά από βδομάδες, αλλά ο κλάδος δεν μπορεί να περιμένει. Θέλει σοβαρότητα. Δεν θέλει μόνο χειροκροτητές απέξω. Θέλει και ανθρώπους να σηκώνουν τα μανίκια και να παίρνουν το βάρος της ευθύνης της οποιασδήποτε απόφασης.

Αγώνας, λοιπόν, από δω και μπρος.

Για μαζικούς διορισμούς, το λέμε και στο πανό μας, και στην ειδική και στη γενική αγωγή, με βασικό κριτήριο την προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο.Τελεία, τίποτα άλλο.

Δημόσια δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Διορισμός 3.000 αναπληρωτών νηπιαγωγών επιπλέον, χωρίς επικίνδυνες θέσεις και αλληθωρισμούς στις βρεφονηπιοκόμους του ιδιωτικού τομέα, μόνο για να εξαγοράσουμε ή να διεκδικήσουμε ψηφαλάκια.

Αναβάθμιση της ειδικής αγωγής. Αύριο θα υπάρχει εισήγηση. Να δω απ’ αυτούς που λένε πολλά για την ειδική αγωγή, γιατί η απόφαση πρέπει να είναι ομόφωνη. Εδώ, αύριο θα κριθούμε όλοι.

Αγώνες, λοιπόν, και τελειώνω, με καθαρές θέσεις και συλλογική αγωνιστική διάθεση.Και για να είμαστε ωραίοι και να τιμώ και τον τόπο που τώρα κατοικώ θα αφιερώσω μια μαντινάδα σε κάποιους νέους συναδέλφους και στην αίθουσα, επειδή εισέπραξα συμπεριφορές με  χαρακτηριστικό το μη σεβασμό σε διαδρομές και ιστορία, τους λέω λοιπόν και θα σας πω ποιος το έχει πει, δεν είναι δικό μου…

  Ήμουνε κράχτης πετεινός και δα στα γερατειά μου να με τσιμπούν οι όρνιθες δεν το βαστάει η καρδιά μου.

….το είπε ο μεγάλος Ελευθέριος Βενιζέλος το 1932 στη Βουλή απευθυνόμενος σε κάποιους νέους βουλευτές.

Και για την παράταξη των αγώνων, της συνέπειας, της υπευθυνότητας, το χώρο της Δημοκρατικής Συνεργασίας, που όλο το διάστημα δεν κρύφτηκαν, δεν κρυφτήκαμε αλλά παλέψαμε με πολλές εργατοώρες προσπάθειας, για ένα συλλογικό κακό τους κοιτώ στα μάτια και τους λέω:

…ναι, απερίφραστα ναι, αξίζει να ζεις και να παλεύεις για ένα όνειρο και ας είναι και η φωτιά που θα σε κάψει. (Τσε).

Καλό Καλοκαίρι, λοιπόν, και ευχή για καλούς αγώνες σε όλους μας.