ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Του Κώστα Ανθόπουλου
Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης
Υποστηρίζεται ότι η διοίκηση των εκπαιδευτικών θεσμών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει αποτελέσει διαχρονικά πεδίο κομματικών συσχετισμών και παρεμβάσεων και προνομιακό πεδίο πελατειακών πρακτικών. Η διοίκηση και διαχείριση των προβλημάτων της έχει στηριχτεί και στηρίζεται ακόμα και σήμερα στον εμπειρισμό με αποτέλεσμα να ευνοείται η παρέμβαση άτυπων ή τυπικών ομάδων και να ενισχύεται η γραφειοκρατική ομοιομορφία και ο συγκεντρωτισμός.
Το ρεύμα του κρατισμού χρησιμοποιώντας ως εργαλείο την αντίληψη του διοικητικού ελέγχου διαρκώς φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται στη χώρα μας ως κυρίαρχη τάση ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές μεταβολές.
Χαρακτηριστική περίπτωση μιας τέτοιας πολιτικής νοοτροπίας αποτελεί και η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με την διαδικασία επιλογής και σύνθεσης των Υπηρεσιακών Συμβουλίων όπου δεσπόζει η απόλυτη βούληση των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης .
Είναι αλήθεια ότι ακόμα και σήμερα η διοίκηση της Εκπαίδευσης εξακολουθεί να θεωρείται ως ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής Εκπαίδευσης και ευθύνεται για τις παθογένειες που δυσχεραίνουν σημαντικά την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου.
Η αναδιάρθρωση των διοικητικών δομών της εκπαίδευσης, πέρα από την αλλαγή νοοτροπίας είναι ανάγκη να περιλαμβάνει μια σειρά από μέτρα και ρυθμίσεις που να έχουν ως προσανατολισμό:
-
Την αναμόρφωση του διοικητικού χαρακτήρα του Υπουργείου Παιδείας ως στρατηγείο εκπαιδευτικής πολιτικής με τις ελάχιστες όσο το δυνατόν παρεμβάσεις στην εσωτερική λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών.
-
Την εμβάθυνση της δημοκρατίας μέσα στις σχολικές μονάδες
-
Την προώθηση καινοτομιών
-
Την διοικητική αποτελεσματικότητα
-
Την προώθηση και θεσμική κατοχύρωση της παιδαγωγικής αυτονομίας
-
Τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των σχολικών μονάδων και παροχής αναβαθμισμένων εκπαιδευτικών υπηρεσιών.
Με βάση όλα τα παραπάνω, η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου οργάνωσης της διοίκησης της ελληνικής Εκπαίδευσης απαιτεί μια σειρά από μέτρα όπως:
-
Ενίσχυση των δομών της Περιφερειακής Διοίκησης ώστε να αποκτήσουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και να έχουν τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων καθοριστικής σημασίας για τη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού (διορισμοί, αποσπάσεις, μεταθέσεις κ.λ.π.)
-
Ενεργοποίηση εκπαιδευτικών θεσμών όπως τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού σχεδιασμού προκειμένου να αναλάβουν την επιστημονική υποστήριξη του εκπαιδευτικού έργου σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των Περιφερειακών Επιμορφωτικών Κέντρων.
-
Οργάνωση μιας συστηματικής ποιοτικής κατάρτισης και επιμόρφωσης των διοικητικών στελεχών της εκπαίδευσης.
-
Παροχή διοικητικής υποστήριξης στις σχολικές μονάδες και ανάθεση αρμοδιοτήτων που να εξασφαλίζουν την παιδαγωγική ελευθερία αλλά και την διαρκή σύνδεση του σχολείου με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.
-
Επαναδιαμόρφωση του χάρτη των σχολικών μονάδων και επανακαθορισμός των ειδικοτήτων και στις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης.