Από το σλόγκαν «πρώτα ο μαθητής» στο σλόγκαν «πρώτα ο εκπαιδευτικός»:

                                             Η ρητορική των εντυπώσεων καλά κρατεί…

                                         Του Κώστα Ανθόπουλου

Μέλους του Δ.Σ. του Α΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης

Τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα οι διάφορες ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου να εξασφαλίσουν «ευήκοα ώτα»  σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και κατ’ επέκταση τη συναίνεσή τους στα θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής, καταφεύγουν σε ρητορικά σχήματα και λεκτικούς εντυπωσιασμούς.

Πιο συγκεκριμένα, η πρώην Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου στο εισαγωγικό σημείωμα που υπέβαλε προς το υπουργικό συμβούλιο επί Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με αντικείμενο το νομοσχέδιο για τα θέματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται για μια συνολική πολιτική πρόταση που οδηγεί στην υλοποίηση της προεκλογικής μας δέσμευσης για «Δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους». Μια πρόταση που επίσης κάνει πράξη το σύνθημα «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ» διότι θέτει τον μαθητή στο επίκεντρο των πρωτοβουλιών μας, με όλα τα άλλα να ακολουθούν.» Και παρακάτω: «Η κοινή λογική υπαγορεύει να ξεκινήσουμε από εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν όλα : Τον μαθητή».

Πρόσφατα,  ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, μιλώντας προς τη διοίκηση και το προσωπικό του  Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, κατά την επίσκεψή του στο ΙΕΠ, υποστήριξε:«Σύνθημα του υπουργείου θα πρέπει να είναι το «Πρώτα ο εκπαιδευτικός», διότι η ανάδειξη του ρόλου του συντελεί τόσο στο καλό τον μαθητών όσο και των γονέων».

Και για τις δύο αντικρουόμενες κατευθυντήριες γραμμές και την εφαρμοζόμενη εκπαιδευτική πολιτική  κατά την περίοδο 2009-2016,  προκύπτουν εύλογα ερωτήματα, όπως:

-        Γιατί δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι οι μαθητές στις σχολικές αθλητικές εγκαταστάσεις με κατασκευή κλειστών γυμναστηρίων και σύγχρονων χώρων άθλησης που να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των σχολείων;

Και γιατί δεν αναβαθμίστηκε ο αθλητικός εξοπλισμός, ο οποίος στα περισσότερα σχολεία  είναι ακατάλληλος ή ξεπερασμένος;

-        Γιατί δεν ανανεώνονται ή δεν αντικαθίστανται όσα διδακτικά εγχειρίδια δεν ανταποκρίνονται  στους στόχους των Αναλυτικών Προγραμμάτων;

-        Γιατί, ενώ οι επίσημες βιβλιοθήκες που εξαγγέλθηκαν πολλαπλά και ιδρύθηκαν δοκιμαστικά, τελικά ψαλιδίστηκαν δραματικά, χρηματοδοτήθηκαν λειψά και εφοδιάστηκαν πρόχειρα;  

-        Γιατί δεν προχώρησε το πρόγραμμα δημιουργίας 25 σύγχρονων βιβλιοθηκών στα δημοτικά σχολεία που εξαγγέλθηκε το 2006 από το ΥΠΕΠΘ;

-        Γιατί δεν δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας ψηφιακής και διαδικτυακής βιβλιοθήκης για παιδιά και νέους με στόχο την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας μέσα στις σχολικές κοινότητες;

-        Γιατί δεν βελτιώθηκαν οι συνθήκες διδασκαλίας της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης στα σχολεία μέσα  από τη δημιουργία ειδικής αίθουσας – εργαστηρίου ξένων γλωσσών βασισμένου κυρίως  στις  εφαρμογές καινοτόμων μεθόδων και τεχνικών διδασκαλίας, ιδιαίτερα με τη χρήση νέων τεχνολογιών;

-        Γιατί, ενώ είναι κοινός τόπος ότι εκπαιδευτικός είναι το κλειδί της εκπαιδευτικής διαδικασίας. και κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του χωρίς την ουσιαστική συμβολή του, δεν λαμβάνονται μέτρα για τη .συνεχή μετεκπαίδευση και επιμόρφωσή του;

-        Γιατί,  η Πολιτεία, ενώ περιβάλλει θεωρητικά τον εκπαιδευτικό με εμπιστοσύνη, δεν  αναβαθμίζει έμπρακτα  το γόητρό του, δεν προστατεύει το κύρος του και δεν ικανοποιεί βασικές επαγγελματικές του ανάγκες;

Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα  όχι μόνο με λόγια και συνθήματα,  αλλά με πράξεις και συγκεκριμένα μέτρα, αποτελεί προϋπόθεση  ώστε να δημιουργηθεί ένα  σύγχρονο, δημοκρατικό, δημιουργικό και βιωματικό σχολείο, το οποίο  θα έχει ως πρωταγωνιστές τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους μαθητές.