Άμεση καθιέρωση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στον δημόσιο τομέα και την εκπαίδευση

15 Μαρτίου 2023

Άμεση καθιέρωση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων

στον δημόσιο τομέα και την εκπαίδευση

     Η καθιέρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στο Δημόσιο ήταν πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος και αφορούσε στη δυνατότητα των εργαζομένων να διαπραγματεύονται με τον εργοδότη τους, δηλαδή το ελληνικό κράτος, τον μισθό τους, τη σύνταξή τους, τις εργασιακές συνθήκες, τις προσλήψεις, τους όρους υγιεινής και ασφάλειας, το ωράριο, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα, τις άδειες κτλ.

Πράγματι, το 1999 ύστερα από συνεχείς πιέσεις, η τότε Κυβέρνηση  του ΠΑΣΟΚ, καθιέρωσε τον θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στο Δημόσιο Τομέα, με τον Ν.2738/99, κάτι που ίσχυε μόνο στον ιδιωτικό τομέα, ως τότε.

Η εμπειρία εφαρμογής του θεσμού κατά την πρώτη δεκαετία
2000–2010 τόσο σε κεντρικό επίπεδο (ΑΔΕΔΥ) όσο και σε κλαδικό (Ομοσπονδίες) δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και με ευθύνη, κυρίως, των κυβερνήσεων ο θεσμός οδηγήθηκε στον εκφυλισμό.

Ο Νόμος 2738/99 κατά την περίοδο 2010 – 2022 καταργήθηκε επί της ουσίας, αφού λόγω των μνημονίων καμία συλλογική διαπραγμάτευση και συμφωνία δεν έγινε από τότε.

Στο 38^ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, ομόφωνα υιοθετήθηκε το αίτημα για επαναφορά του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων (Γενικές συλλογικές συμβάσεις – κλαδικές), έτσι ώστε τα μισθολογικά, τα συνταξιοδοτικά και τα εργασιακά μας ζητήματα να μην αποφασίζονται μονομερώς από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά να αποτελούν πεδίο διαπραγμάτευσης με τα συνδικάτα, όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.

Ως Παράταξη θεωρούμε ότι τα μισθολογικά θέματα πρέπει να τα χειρίζεται η ΑΔΕΔΥ στο πλαίσιο ενιαίων αρχών και κανόνων, με την καθιέρωση ενός γνήσιου ενιαίου μισθολογίου, το οποίο θα περιλαμβάνει όλους τους κλάδους και τους υπαλλήλους με βάση τα προσόντα τους. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιστρέψουμε στα κλαδικά μισθολόγια και επιδόματα, τα οποία ευνοούσαν συγκεκριμένους κλάδους και στους εκπαιδευτικούς έδιναν «ψίχουλα».

Στο πλαίσιο αυτό διεκδικούμε:

• Άμεση τροποποίηση του Ν.2738/99, ως προς το σκέλος των συλλογικών συμβάσεων, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να διαπραγματεύονται και τα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά τους ζητήματα, χωρίς να απαιτείται νομοθετική παρέμβαση, αλλά μόνο υπογραφή της σύμβασης από τα δύο μέρη. Ως εκ τούτου, να απαλειφθεί από τον Νόμο το κομμάτι που αναφέρεται στις συλλογικές συμφωνίες.
• Κεντρική συλλογική σύμβαση εργασίαςπου θα υπογράφεται από την κυβέρνηση και την ΑΔΕΔΥ για τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, όπως: Μισθολόγιο, Συνταξιοδοτικό, Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, Συνδικαλιστικά δικαιώματα, Εργασιακές συνθήκες, Ωράριο εργασίας δημοσίων υπηρεσιών.
• Κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίαςη οποία θα υπογράφεται από τους εκάστοτε συναρμόδιους υπουργούς; (Παιδείας, Οικονομικών κλπ) με τη ΔΟΕ και θα αναφέρεται στα ιδιαίτερα ζητήματα που αφορούν στους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως: Σύσταση οργανικών θέσεων, Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και αναπληρωτών, Μεταθέσεις, Αποσπάσεις, Τοποθετήσεις, Αριθμός μαθητών ανά τμήμα, Ιδιαίτερα εργασιακά ζητήματα των εκπαιδευτικών (αναπλήρωση εκπαιδευτικών που απουσιάζουν με βραχυχρόνιες άδειες, κανονισμός λειτουργίας σχολείων κλπ), Ωράριο εργασίας εκπαιδευτικών, Συνταξιοδότηση εκπαιδευτικών (όρια ηλικίας), Αξιολόγηση κλπ.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ Εκπαιδευτικών θεωρεί πως το ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κλαδικών συμβάσεων εργασίας πρέπει να βρίσκεται στα πρώτα αιτήματα του διεκδικητικού πλαισίου του κλάδου.

Μετά από 12 χρόνια αυστηρών μνημονιακών περικοπών, μετά την άρνηση της Κυβέρνησης να δώσει, για το 2023, την παραμικρή αύξηση στους μισθούς μας ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε με τους αγώνες μας, να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας, να διεκδικήσουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες, να διεκδικήσουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, εξίσωση αδειών μονίμων – αναπληρωτών κλπ, μέσα από γνήσιες γενικές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία. Οι προτάσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία.

Οι προτάσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Το κοινωνικό φαινόμενο της ενδοσχολικής  βίας και του εκφοβισμού αποτελεί ένα ανησυχητικό φαινόμενο με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις στον σχολικό χώρο και στην ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα, αφού μπορεί να δημιουργήσει αρνητικό κλίμα στο σχολείο και να επηρεάσει άμεσα τη διαδικασία της μάθησης. Η έκθεση στην  ενδοσχολική βία μπορεί να επιφέρει σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα και έντονο άγχος τόσο στους μαθητές όσο και στους εκπαιδευτικούς.

Ο ρόλος του σχολείου στην αντιμετώπιση και πρόληψη της σχολικής βίας είναι σημαντικός,δεδομένου  ότι το σχολικό περιβάλλον έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει τη συμπεριφορά των μαθητών και να δράσει σαν μηχανισμός πρόληψης στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας. Χρειάζεται γι’ αυτό να αναπτυχθούν άμεσα προληπτικές και παρεμβατικές πρακτικές για αντιμετώπιση, αλλά και μείωση του προβλήματος.

Η πρόληψη της σχολικής βίας και του εκφοβισμού προϋποθέτει μεταξύ άλλων την καταγραφή, τη μελέτη, αλλά και την αντιμετώπιση των φαινομένων σε πρώιμο στάδιο, καθώς και την ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η σε βάθος κατανόηση ζητημάτων που άπτονται της σχολικής βίας και του εκφοβισμού, η συντονισμένη διαχείριση των ζητημάτων αυτών μέσα από τη δημιουργία δικτύων σε εθνικό και τοπικό επίπεδο είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη στοχευμένων δράσεων. 

Το ζήτημα είχε αντιμετωπιστεί για πάρα πολλά χρόνια κατά τρόπο αποσπασματικό για αυτό τον λόγο είναι απαραίτητη μία συνολικότερη και ουσιαστικότερη παρέμβαση, η οποία θα στοχεύει στην ουσία του προβλήματος, θα περιλαμβάνει στη διαδικασία όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, θα είναι αποτέλεσμα εξαντλητικού διαλόγου και δεν θα είναι προϊόν μιας προεκλογικής αναγκαιότητας να εμφανιστεί έργο, το οποίο όμως θα έχει σοβαρές ελλείψεις και δεν θα απαντά στις ανάγκες.

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείαςμε τίτλο: “Ζούμε Αρμονικά Μαζί - Σπάμε τη Σιωπή: Ρυθμίσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία και άλλες διατάξεις”, πολύ φοβόμαστε πως είναι ένα νομοσχέδιο τίτλων. Χωρίς μάλιστα να αξιοποιεί ουσιαστικά την όποια εμπειρία των προηγούμενων επιτροπών, καθώς το “Παρατηρητήριο Ενδοσχολικής  Βίας” -μπήκε στο ψυγείο επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2016- παρέμεινε ανενεργό, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και στη διάρκεια της θητείας της ΝΔ.

Το σχέδιο νόμου ενώ δείχνει ότι λαμβάνει μέτρα και παίρνει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της βίας, στην πραγματικότητα δεν παρεμβαίνει ουσιαστικά. Βασικά σημεία στα οποία εστιάζουμε την κριτική μας είναι τα ακόλουθα:

• Υπάρχει μέριμνα για την καταγραφή των περιστατικών αλλά δεν υπάρχει και αντίστοιχη μέριμνα για την αντιμετώπισή τους.
• Οι άνθρωποι που θα επωμισθούν το βάρος της διαχείρισης και των παρεμβάσεων και ιδιαίτερα με την πίεση των καταγγελιών (επώνυμων και ανώνυμων)θα είναι οι εκπαιδευτικοί. Ο χειρισμός και η προτεραιοποίηση των περιστατικών γίνεται από αυτούς, χωρίς να έχουν την επιστημονική κατάρτιση ούτε την υποστήριξη στο έργο τους ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, στο επίπεδο της σχολικής μονάδας. Το υπουργείο για μια ακόμα φορά μεταφέρει την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς και στους διευθυντές των σχολικών μονάδων, χωρίς μάλιστα να προβλέπει καμία απολύτως ελάφρυνση του διδακτικού ωραρίου αυτών που θα αναλάβουν αυτή την πολύ δύσκολη διαδικασία. Πού θα βρεθεί αλήθεια ο επιπλέον χρόνος, ο οποίος θα πρέπει να αφιερωθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα, με τον τεράστιο γραφειοκρατικό όγκο που συσσωρεύεται καθημερινά στις σχολικές μονάδες;
• Η ειδική ψηφιακή πλατφόρμα θα δημιουργήσει πάρα πολλά προβλήματα, λόγω της δυνατότητας ανωνυμίας, καθώς δεν μπορεί να ελεγχθεί εάν αυτός που θα καταγγέλλει ανώνυμα θα είναι ο μαθητής και όχι ο γονέας, ιδιαίτερα στο δημοτικό σχολείο, όπου οι μαθητές είναι μικρής ηλικίας. Κανείς δεν μπορεί να προστατευτεί  από ενδεχόμενες ψευδείς αναφορές, για διάφορους λόγους (προσωπικές αντιπαραθέσεις, αντιπάθειες κλπ), ενώ πολύ μεγάλος είναι και ο κίνδυνος ψευδών αναφορών για σοβαρά ζητήματα, τα οποία θα χρειάζονται την παρέμβαση εισαγγελέα και μέχρι να διερευνηθούν θα οδηγούν τους εκπαιδευτικούς σε αυτοδίκαιη αργία. Οι καταγγελίες των γονέων από τη στιγμή που θα γίνονται επώνυμα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνονται μέσω της πλατφόρμας, αλλά μέσω είτε των αρμόδιων υπηρεσιών (διεύθυνση εκπαίδευσης, σχολική μονάδα) είτε μέσω του αρμόδιου εισαγγελέα. Στην πλατφόρμα θα πρέπει να μείνει μόνο η ανώνυμη δυνατότητα καταγγελίας από τους μαθητές, που και αυτή για τα παιδιά του δημοτικού είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
• Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για έναν πρώτο έλεγχο των καταγγελιών σε επίπεδο υπουργείου Παιδείας, από αρμόδιους εξειδικευμένους επιστήμονες,ώστε οι εμφανώς αστήρικτες, ατεκμηρίωτες και οφθαλμοφανώς εμπαθείς, να μην διοχετεύονται στις σχολικές μονάδες δημιουργώντας χωρίς λόγο, εντάσεις, ανησυχία και αχρείαστη γραφειοκρατία.
• Απουσιάζει από το εκπαιδευτικό σύστημα η μονιμότητα μιας δομής διεπιστημονικά στελεχωμένης που να αντιμετωπίζει αυτά τα περιστατικά, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με σεμινάρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.
• Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τα φαινόμενα διαδικτυακής βίας.Το μεγαλύτερο ποσοστό φαινομένων βίας στο σχολείο αφορά ή ξεκινά από τα κοινωνικά δίκτυα.
• Η παρουσία ψυχολόγων και εξειδικευμένων συμβούλων σε επίπεδο σχολικής μονάδας είναι ανεπαρκής.Αλήθεια πιστεύει το υπουργείο ότι με επιμορφώσεις expressθα προετοιμάσει εκπαιδευτικούς για να αντιμετωπίσουν αντίστοιχα περιστατικά;
• Η διαχείριση των περιστατικών γίνεται αποκομμένα, χωρίς τη συμμετοχή του Συλλόγου Διδασκόντων στην αντιμετώπιση των θεμάτων μέσα από τη συνεργασία όλων των εκπαιδευτικών.
• Δε γίνεται καμία αναφορά στο θέμα των εκπαιδευτικών ως αποδεκτών βίας, ενώ είναι ένα φαινόμενο το οποίο αυξάνεται ανησυχητικά.
• Δεν υπάρχει κάποια μέριμνα νομικής διασφάλισης των εκπαιδευτικών (διευθυντής σχολείου και αρμόδιος εκπαιδευτικός), οι οποίοι κινδυνεύουν να εμπλακούν σε δικαστικές περιπέτειες στην προσπάθειά τους να επιτελέσουν το έργο τους. Τα θλιβερά περιστατικά με εκπαιδευτικούς που σύρθηκαν στα δικαστήρια από γονείς στην περίοδο της πανδημίας, είναι πολύ πρόσφατα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αναγνωρίζει τη σοβαρότητα του θέματος και την ανάγκη ουσιαστικών παρεμβάσεων. Όλα αυτά όμως δεν θα πρέπει να γίνουν πρόχειρα και γρήγορα ώστε να εμφανιστεί προεκλογικά έργο. Καλεί το Υπουργείο Παιδείας να μην βιαστεί να φέρει σε ψήφιση το σχέδιο νόμου και να προχωρήσει σε ουσιαστικές βελτιωτικές κινήσεις, αφού λάβει υπόψη και τις προτάσεις των φορέων. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε αποφασισμένοι να βοηθήσουμε δημιουργικά εφόσον κληθούμε να συμβάλλουμε.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Η στάση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ στις διαδικασίες βάσης που έχει αποφασίσει η ΔΟΕ

1 Φεβρουαρίου 2023

Η στάση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

στις διαδικασίες βάσης που έχει αποφασίσει η ΔΟΕ

                Για μια ακόμη φορά, αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία ουσιαστική διάθεση διαλόγου, το υπουργείο Παιδείας, ψήφισε σε άσχετο νομοσχέδιο, αυτή τη φορά του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, τροπολογίες για την εκπαίδευση με τις οποίες επιταχύνει τις διαδικασίες για την εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα έναρξης της διαδικασίας αξιολόγησης στις περιοχές που θα ολοκληρώνονται οι διαδικασίες επιλογής Συμβούλων Εκπαίδευσης και μάλιστα ξεκινώντας από τους νεοδιόριστους δόκιμους εκπαιδευτικούς, τους οποίους επέλεξε να κρατήσει σε ομηρεία, καθώς αρνείται να τους μονιμοποιήσει, παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει, χωρίς ευθύνη τους, ο χρόνος της δόκιμης θητείας τους, γιατί έχει αποφασίσει να τους χρησιμοποιήσει ως «ευάλωτο» υλικό στη διαδικασία αξιολόγησης που ισχυρίζεται ότι θα ξεκινήσει. Όλα αυτά μάλιστα θα πραγματοποιηθούν σε προεκλογική περίοδο, όπου ευκολότερα μπορεί να καλλιεργηθεί η υπόνοια πως, αν το αποτέλεσμα της κάλπης είναι αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση, η όλη διαδικασία θα επιβραβευτεί και  οικονομικά στο μέλλον! Ο «μαυρογιαλουρισμός» σε όλο του το μεγαλείο!

                Εκτός από την προφανή κυνικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα των νεοδιόριστων, εμφανής είναι και η ανικανότητα ολοκληρωμένου σχεδιασμού της εκπαιδευτικής πολιτικής που το υπουργείο επιθυμεί να ασκήσει. Δεν υπάρχει νομοσχέδιο που να έχει κατατεθεί και να μην περιέχει και κάτι σχετικό με την εκπαίδευση. Είναι ξεκάθαρο πως η λογική του «ό,τι θυμούνται, χαίρονται» χαρακτηρίζει το κυβερνητικό έργο τους.

                Η επικοινωνιακή διαχείριση όλων των θεμάτων είναι, επίσης, ένα ακόμη χαρακτηριστικό της υπουργού Παιδείας. Υπάρχει η έντονη πιθανότητα από τις πολλές φορές που τα έχει επαναλάβει στα ΜΜΕ, να έχει και η ίδια πιστέψει, πως ήδη έχει εισάγει στα σχολεία το πολλαπλό βιβλίο, πως έχει υλοποιήσει με επιτυχία την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, χωρίς όμως να είναι σε θέση να δημοσιοποιήσει τα σπουδαία συμπεράσματα που (δεν) έχει βγάλει από τη διαδικασία! Πρέπει επίσης να έχει πιστέψει ότι τα νέα αναλυτικά προγράμματα έχουν μεταμορφώσει το σχολείο, ότι τα εργαστήρια δεξιοτήτων έχουν εισάγει καινοτόμες δράσεις που δεν υπήρχαν στα σχολεία, καθώς πριν γίνει υπουργός η κυρία Κεραμέως τα σχολεία βρίσκονταν στην εποχή του «τροχού», πως τα νήπια μιλούν ήδη άπταιστα αγγλικά, πως χιλιάδες μαθητές μένουν μέχρι τις 5:30μμ στο «κενοτόμο» ολοήμερο που δημιούργησε, πως όλα τα σχολεία έχουν πλεόνασμα σε προσωπικό καθαριότητας και πως έχει δημιουργήσει πισίνες με νερό της βροχής σε πλήθος σχολείων! Πρέπει ήδη να έχει αυτοαξιολογηθεί για το σπουδαίο έργο της και να έχει αριστεύσει! Πρέπει επίσης να έχει αυτοτοποθετηθεί στο Πάνθεον των τεράστιων μεταρρυθμιστών της ελληνικής Παιδείας!

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν προκαλεί καμία έκπληξη ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει και το θέμα της αξιολόγησης, χωρίς να μπορεί καν να αντιληφθεί πως οι «πανηγυρισμοί» του υπουργείου Παιδείας για την μετά από 41 χρόνια επαναφορά της αξιολόγησης και η σύνδεσή της με το παρελθόν, ξυπνούν μνήμες επιθεωρητισμού και δημιουργούν αρνητικά αντανακλαστικά.

Η αντίληψη που προσπαθεί το Υπουργείο να περάσει πως η αξιολόγηση είναι το μοναδικό όχημα άρσης των αρνητικών λειτουργιών και συνεπειών   της εκπαίδευσης του σήμερα, είναι ξεπερασμένη και οπισθοδρομική. Αν ήταν μόνο αυτή η προϋπόθεση ανάκαμψης, όλα θα ήταν εύκολα. Όμως δεν είναι. Η αξιολόγηση οφείλει να αποτελέσει κομμάτι μιας λειτουργίας με παιδαγωγικό πρόσημο και περιεχόμενο, που θα αναδεικνύει τον ρόλο του εκπαιδευτικού και το αξιακό του φορτίο. Ο ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων  είναι καθοριστικός στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Άλλωστε σε αυτό το σχήμα εντάσσεται και η αναφορά στην έκθεση του 2016 της  ΑΔΙΠΠΔΕ, όπου προκρίνεται η εσωτερική έναντι της εξωτερικής αξιολόγησης.

Μόνο έτσι θα υπάρχει ουσιαστικός και σε βάθος παιδαγωγικός προβληματισμός και διάλογος για την ανίχνευση των αδυναμιών, αλλά και την υιοθέτηση των καλών πρακτικών. Μόνο έτσι θα κατακτηθεί η έννοια και η διαδικασία της εσωτερικής αξιολόγησης ως διάσταση της ύπαρξης και της λειτουργίας του κάθε εκπαιδευτικού, του κάθε σχολείου. Η εμπέδωση ενός δημοκρατικού, παιδαγωγικού κλίματος θα απελευθέρωνε τις δημιουργικές δυνάμεις στο σχολείο.

Όλα αυτά όμως απουσιάζουν από την οπτική του Υπουργείου, όπως απουσιάζει και η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας, έτσι ώστε η αξιολόγηση να λειτουργήσει απελευθερωτικά και προς όφελος τελικά της εκπαίδευσης και των παιδιών.

Αντί να έχουμε μορφωτικά, παιδαγωγικά και επιστημονικά ρεύματαγια να εκφραστούν στο σχολείο, για να γίνει το σχολείο διαμορφωτής του μέλλοντος των νέων και της Χώρας μας, έχουμε έναν έντονο διοικητισμό παλιάς κοπής και μια ενίσχυση της γραφειοκρατίας και του συγκεντρωτισμού. Τίποτα το καινοτομικό και το μεταρρυθμιστικό, που να ανοίγει νέες προοπτικές στην Παιδεία. Το σχολείο αντιμετωπίζεται σαν να είναι ιδιωτική επιχείρηση.

Η 88^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. με απόφασή της έχει εκφράσει τις θέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης τόσο για την αξιολόγηση όσο και για την αξιολογική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου.

Ως Παράταξη δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ τίποτα στην εκπαίδευση με λογική στείρας άρνησης, δεν σταθήκαμε φοβικά απέναντι σε προοδευτικές αλλαγές που έκαναν το σχολείο καλύτερο. Δεν αρνηθήκαμε τη συμμετοχή σε διάλογο. Μπροστά όμως σε αυτή τη λογική της πυγμής και της αδιαλλαξίας δεν μπορούμε να σταθούμε αδιάφορα.

Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις που έχει αποφασίσει η ΔΟΕ.Η πρότασή μας σε αυτές θα έχει αγωνιστικά χαρακτηριστικά, με πρώτο βήμα την κήρυξη 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης, η οποία θα δηλώσει την ομόθυμη βούληση του κλάδου να αντισταθεί στις κυβερνητικές επιλογές. Αμέσως μετά την πραγματοποίησή της και αφού εκτιμηθεί η κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί, κλιμάκωση με νέο απεργιακό βήμα, το οποίο θα αποφασιστεί από τη βάση.

Ταυτόχρονα, προκήρυξη, «ανοικτών» στάσεων εργασίας από τη ΔΟΕ και τους Συλλόγους ΠΕ, ώστε οι εκπαιδευτικοί να είναι «καλυμμένοι», ενεργοποιώντας τες κάθε φορά που θα επιχειρείται από τους αξιολογητές να μπουν στις τάξεις.

Θα πρέπει επίσης με πολύμορφες απεργιακές δράσεις (συλλαλητήρια, πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας κλπ) σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο, να διατηρούμε τα θέματα της Παιδείας στην επικαιρότητα.

Όλοι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αντιληφθούν πως η επιτυχία του αγώνα συναρτάται με τη συμμετοχή όλων και τη συλλογική διάθεση για αγώνες με κόστος. Όποιος επιχειρήσει να «εμπορευτεί» εύκολες και ανέξοδες δήθεν αγωνιστικές λύσεις, θα είναι υπονομευτής της συλλογικής προσπάθειας και κατώτερος των περιστάσεων. Ο αγώνας θα δοθεί και θα κερδηθεί από όλους. Όχι από τους λίγους. Αγώνες μέσω «αντιπροσώπων» που θα αγωνίζονται την ώρα που οι πολλοί θα επικαλούνται δυσκολίες, προβλήματα και αδυναμία συμμετοχής, δεν έχουν καμία ελπίδα επιτυχίας.

Όλοι μαζί θα κρατήσουμε το δημόσιο σχολείο ψηλά!

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.

Προσωπική διαφορά συντάξεων: Κοροϊδίας και εμπαιγμού συνέχεια…

Προσωπική διαφορά συντάξεων:

  Κοροϊδίας και εμπαιγμού συνέχεια…

                Περίπου 800.000 συνταξιούχοι, οι οποίοι έχουν προσωπική διαφορά στις συντάξεις τους,δεν θα πάρουν την αύξηση που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τους συνταξιούχους.

Δεν θα την λάβουν, γιατί, σύμφωνα με τον Ν.4387/2016 που ψήφισε ο υπουργός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κ. Κατρούγκαλος και μείωσε τις συντάξεις μέχρι και 350€ τον μήνα, όσοι είχαν βγει στη σύνταξη πριν από την ψήφιση του νόμου (2016) διατήρησαν τη σύνταξη που έπαιρναν και δεν είχαν μείωση. Το ποσό της μείωσης το διατήρησαν ως προσωπική διαφορά. Γι αυτό και έχουμε προσωπικές διαφορές στις συντάξεις της τάξης των 250€, των 300€ κλπ. Κάτι ανάλογο με την προσωπική διαφορά είχε συμβεί και με τους εν ενεργεία δημοσίους υπαλλήλους στα μνημονιακά χρόνια.

Συγκεκριμένα, ο κ. Κατρούγκαλος ψήφισε διάταξη, σύμφωνα με την οποία όσοι συνταξιούχοι είχαν προσωπική διαφορά δεν θα έπαιρναν αύξηση στο μέλλον, αλλά η όποια αύξηση θα συμψηφίζεται με την προσωπική διαφορά μέχρι αυτή να μηδενισθεί. Γι αυτό και οι 800.000 συνταξιούχοι δεν παίρνουν την αύξηση 7,75% που ανακοινώθηκε, πρόσφατα, για το 2023.

Κι όχι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με έναν νόμο ολετήρα, τον Ν4336/15 για το τρίτο μνημόνιο, αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους στα 67, ακόμα και των εκπαιδευτικών που είχαν όριο ηλικίας τα 60, τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη τα όρια ηλικίας είναι πολύ χαμηλότερα, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, όπου αυτές τις μέρες γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις για να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας από τα 62 στα 64!

Όσοι λοιπόν σήμερα, ξεχνώντας τον κυβερνητικό εαυτό τους, τοποθετούνται για τους συνταξιούχους που δεν παίρνουν την αύξηση και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, καλό θα είναι να σκέφτονται ότι αυτό γίνεται με βάση τον νόμο που ψήφισαν οι ίδιοι και θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι θα καταργήσει τον νόμο Κατρούγκαλου, δια στόματος του ίδιου του Πρωθυπουργού. Δεν το έκανε όμως στην τετραετία, ούτε και τώρα που δίνει τις αυξήσεις. Μια χαρά τη βολεύει ο νόμος Κατρούγκαλου και τον εφαρμόζει στο ακέραιο. Αποδεικνύεται, έτσι, για μια ακόμη φορά, πως είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάζεις κυβερνήσεις, όχι όμως και πολιτικές.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ζητά, για μια ακόμα φορά, την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ, την πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων, καθώς και την ψήφιση ειδικών διατάξεων για τα όρια ηλικίας των εκπαιδευτικών λόγω της ιδιαίτερης φύσης του επαγγέλματος.

Δημοκρατική Συνεργασία

Εκπαιδευτικών Π.Ε.